AAN 'T STRAND.

Hoe jong de zee nu joelt en ruischt
  van waar de branding rookend bruist,
      tot aan die wolkenschoven,
      aangrijplijk wit op grauw,
             met blauw
        van lucht daarboven,
          is 't roeren-doen
         van groen op groen,
 maar zonder hoogworp, haast al even,
   zoodat men aan den ronden rand
    nog spatten ziet van waterbrand
       op breede ruggen leven.
  Bontkleurige zeilen, klein en groot,
  en bleek en grijs, en bruin en rood,
   draaldrijven om of plompeploegen
         op donkre boegen.
Hoe vreemd daar, achter blaas en vouw
   van tentendoeken, karrenhuiven,
 met strepen waterblauw van druiven,
         die burcht in rouw
      toe-schijnt te schuiven!
Doch hier aan 't strand, bij zonnelach,
  groeit dik een meeuwenkermisdag.
   Als eenden gaan ze zedig zitten,
     of vliegen op met ravenslag,
       wegzwaluwen en witten.
Het wit, het waait, al sneeuw en pluim.
Of 't zeilen zijn, of meeuwen, schuim?
     't Vliegt alles licht op zware
                 bare.



72 Gedichten, Amsterdam (S.L. Van Looy) 1907, 224 p.
79 Gedichten, tweede vermeerderde druk, Amsterdam 1911, 242 p.
84 Gedichten, derde vermeerderde druk, Amsterdam 1918, 305 p.